De Schalkhaarders

Schalkhaar is voor veel Nederlanders die de bezetting bewust hebben meegemaakt, een beladen plaatsnaam. In de kazerne bij dit dorp werd tijdens de oorlog een op bevel van de Duitsers opgerichte politieschool ondergebracht. Iedereen die na mei 1941 bij de Nederlandse politie solliciteerde, moest aan dit instituut een nationaal-socialistisch getinte opleiding volgen. Men noemde de leerlingen van de school weldra 'Schalkhaarders'. Al in september 1942 werden zij wegens hun optreden tegen de joden in de illegale pers afgeschilderd als onderwereldfiguren. Toch leefde later in beperkte kring de opvatting dat een deel der Schalkhaarders als 'goede' vaderlanders kon worden beschouwd. Een ex-Schalkhaarder verkondigde na de oorlog zelfs dat tachtig procent van zijn medeleerlingen 'goed' was geweest.

In dit boek zoekt de auteur naar een verklaring voor het feit dat in deze controversiële materie de meningen zo sterk uiteenlopen. Centraal staat daarbij de vraag waarom deze beruchte gezagdragers na de oorlog in principe konden terugkeren bij de politie.